ساختار رلیز
ساختار رلیز
نحوه اتصال
رها کردن سیم بکسل یک قطعه بسیار مهم از تجهیزات است. این وسیله ای است که شما را از لاین یا همان نیروی توو جدا می کند . طرح‌های متعددی در طول سال‌ها تکامل یافته‌اند بعضی بسیار خوب و برخی نه چندان خوب. مثلا، نسخه‌ها یی که خلبان‌ها بصورت دست ساز در خانه درست می کنند یا از ابزارهایی که در فروشگاه خرید و جایگزین می کنند . دو مورد مرگ و میر در 5 سال گذشته رخ داده است که مستقیماً مربوط به خرابی یا ناکارآمدی رلیز بوده است . به منظور ایمنی، فقط از نسخه هایی استفاده کنید که توسط سازندگان معتبر طراحی و آزمایش شده است. .
چگونگی اتصال رلیز
اتصال رلیز به هارنس
از طریق مبدل اقسام مختلف رلیز را می توان به هارنس متصل نمود . برای جایگزینی مبدل می توان از لوپ های تسمه ای یا طنابی استفاده نمود
اتصال اسپید به نیروی تو
مهمترین مزیت اتصال لاین اسپید در مرحله اول ایمنی در برابر گسست لاین بخصوص در ارتفاع پایین است . نیروی کشش مستقیما باعث درگیر شدن رنج بالایی از دامنه اسپید میگردد و پسروی بال نیز در نتیجه تغییر موقعیت ظاهری کاناپی نسبت به خط افق باعث می شود لاین اسپید بصورت اتوماتیک درگیری بیشتری نسبت به شرایط معمول کشش ایجاد نماید . این روند باعث می شود وسیله در برابر هر گونه کاهش فشار ناگهانی یا گسست لاین بلا فاصله زاویه حمله افزایش یابد و تا حد زیادی از وارد شدن به شیرجه ناخواسته با زاویه بحرانی جلوگیری شود . همچنین پیوند اسپید با رلیز باعث می شود برخی از موارد استال که در مرحله تیک اف حادث می شود کاهش یابد این مزیت در بال های فرسوده که زمینه بیشتری برای وارد شدن به استال وجود دارد ، قابلیت بیشتری نشان میدهد . در زمان انحراف نیز سمتی از بال که بصورت نامتقارن پسروی نموده با درگیری اسپید اصلاح می شود و کمک می کند بال در شرایط متعادل قرار می گیرد . نکته قابل توجه اینکه اندازه و ترکیب بعضی از رایزرها با بند اسپید روی رلیز ممکن است مغایر باشد در چنین مواردی اتصال نباید انجام شود و کلیپس را رها بگذارید
Feature Box
تحلیل جامع آیرودینامیک و ایمنی در بکسل پاراگلایدر
این سند به تحلیل دقیق دیاگرام‌های مربوط به بکسل پاراگلایدر، بررسی نیروها، زوایا، فازهای بحرانی و مهم‌تر از همه، رویه‌های صحیح ایمنی در شرایط اضطراری می‌پردازد.
تحلیل فازهای مختلف بکسل و دینامیک نیروها
دیاگرام زیر، مراحل مختلف بکسل از شروع تا انتها و مناطق خطر و ایمن را بر اساس زاویه طناب بکسل نشان میدهد.
نکات کلیدی دیاگرام:
- قانون طلایی نیروی کشش: نیروی بکسل (FT) هرگز نباید از 65% وزن کل سیستم در حال پرواز (PTV) تجاوز کند. این یک اصل بنیادین ایمنی است.
- فاز شروع (قرمز): با زاویه کم و Layback زیاد، خطر Lockout (قفل شدن در یک سمت و انحراف شدید) بالاست. کنترل دقیق و افزایش تدریجی نیرو حیاتی است.
- فاز پایانی (قرمز): با زاویه طناب > 80 درجه، بال به وضعیت "بادبادک" (Kite-like) نزدیک می‌شود. پایداری کاهش یافته و خطر واماندگی پس از رهاسازی افزایش می‌یابد. مدیریت وینچ برای کاهش نیرو در این فاز ضروری است.
- منطقه کارآمد و ایمن (خاکستری): زاویه طناب بین 40 تا 70 درجه، پایدارترین و کارآمدترین نرخ صعود را فراهم میکند.
مقایسه دینامیک نیرو در زوایای مختلف طناب
| ویژگی | حالت زاویه کم (شروع بکسل - Aerotow-like) | حالت زاویه زیاد (انتهای بکسل - Kite-like) |
|---|---|---|
| غالبیت نیرو | مولفه افقی نیروی کشش ($FT_{horizontal}$) غالب است. | مولفه عمودی نیروی کشش ($FT_{vertical}$) غالب است. |
| مکانیسم صعود | سرعت بالا، نیروی Lift آیرودینامیکی تولید کرده و باعث صعود می‌شود. | نیروی کشش مستقیماً بال را به سمت بالا می‌کشد، صعود کندتر می‌شود. |
| پایداری | بالاتر، شبیه به بکسل پشت هواپیما (Aerotow). | پایین‌تر، بال به نوسانات حساس‌تر است. |
| ریسک اصلی | Lockout در صورت عدم کنترل صحیح. | واماندگی (Stall) یا شیرجه پس از رهاسازی. |
تحلیل وضعیت بال: زاویه Pitch در برابر زاویه حمله (AoA)
این دیاگرام تفاوت کلیدی بین وضعیت دماغه بال (Pitch Attitude) و زاویه حمله واقعی (AoA) را در حین بکسل نشان میدهد.
در حالت بکسل، با اینکه دماغه بال بسیار بالاست (Pitch Attitude = 30°)، به دلیل مسیر صعود شیب‌دار (Climb Angle = 28°)، زاویه حمله واقعی بسیار کوچک و ایمن است.
AoA = 30° - 28° = 2°
این AoA کم، بال را در یک وضعیت بسیار پایدار و دور از واماندگی نگه می‌دارد.
سناریوی بحرانی: گسست ناگهانی طناب بکسل
⚠️ خطر اصلی: جهش و شیرجه (Surge & Dive)، نه واماندگی!
برخلاف تصور اولیه، با قطع ناگهانی نیروی کشش، بال به دلیل انرژی ذخیره شده و وضعیت دماغه بالا، وامانده (Stall) نمی‌شود. بلکه به شدت به جلو جهش (Surge) کرده و به دنبال آن یک شیرجه (Dive) سریع را تجربه میکند. این کاهش آنی و شدید زاویه حمله میتواند منجر به یک جمع‌شدگی بزرگ پیشانی (Large Frontal Collapse) شود.
✅ رویه صحیح ریکاوری توسط خلبان
خلبان باید این جهش را پیش‌بینی کرده و آن را مهار کند. اقدام صحیح و حیاتی عبارت است از:
- به محض احساس قطع شدن کشش، به صورت فعال، سریع اما کنترل‌شده ترمزها را بکشید.
- هدف، جلوگیری از سبقت گرفتن بال و نگه داشتن آن دقیقاً بالای سر است.
- این کار از شیرجه بال جلوگیری کرده و به آن اجازه میدهد تا به آرامی به پرواز عادی بازگردد.
اقدام غلط و بسیار خطرناک: رها کردن کامل ترمزها یا فشار دادن اسپید سیستم در این لحظه، جهش و شیرجه را تشدید کرده و تقریباً به طور قطع منجر به جمع‌شدگی می‌شود.
مبحث پیشرفته: سیستم‌های رهاسازی یکپارچه با اسپید (Tow Assist)
💡 مکانیسم جبران‌ساز خودکار (Anti-Surge)
بسیاری از سیستم‌های مدرن رهاسازی، به صورت مکانیکی اسپید سیستم را درگیر می‌کنند. هرچه زاویه Layback بیشتر باشد، اسپید بیشتری به صورت خودکار فعال می‌شود. این طراحی هوشمندانه، یک لایه ایمنی خودکار اضافه میکند.
نحوه عملکرد در زمان گسست طناب
هنگامی که طناب بکسل پاره می‌شود، نه تنها نیروی کشش (TF) حذف می‌شود، بلکه فشاری که اسپید سیستم را فعال نگه داشته بود نیز بلافاصله و به صورت خودکار آزاد می‌شود.
این بازگشت خودکار بال از حالت شتاب‌گرفته (Accelerated) به حالت سرعت عادی (Trim Speed)، اثری مشابه "ترمز زدن" دارد و بخش بزرگی از انرژی جهش را قبل از دخالت خلبان خنثی میکند.
مقایسه عملکرد سیستم‌ها در زمان گسست
| ویژگی | سیستم بکسل ساده | سیستم بکسل یکپارچه با اسپید |
|---|---|---|
| واکنش اولیه بال | جهش (Surge) شدید به جلو. | جهش تا حد زیادی توسط بازگشت خودکار بال به Trim Speed خنثی می‌شود. |
| نقش خلبان | باید تمام انرژی جهش را با ترمز فعال و سریع مهار کند. | باید جهش باقی‌مانده و ضعیف‌تر را با دخالت کمتر و آرام‌تر کنترل کند. |
| سطح ایمنی | وابستگی کامل به واکنش صحیح و به موقع خلبان. | ایمنی ذاتی بالاتر و کاهش بار کاری خلبان در شرایط اضطراری. |
تاریخ تهیه سند: ۱۴۰۴/۰۵/۲۹ (2025/08/20)
این تحلیل بر اساس گفتگو و بررسی‌های فنی تدوین شده است.