برای شرکت در دوره آموزش پرواز تندم پاراگلایدر (پرواز دونفره با مسافر)، نیاز به داشتن مهارت‌ها، مدارک و شرایط خاصی است. در ادامه، پیش‌نیازهای اصلی برای ورود به این دوره آورده شده است:

۱. مهارت‌های پروازی مورد نیاز

✅ تجربه کافی در پرواز سولو (Solo Flying)

داشتن سابقه پروازی مناسب با تعداد ساعات مشخص پرواز

توانایی مدیریت شرایط اضطراری و تصمیم‌گیری سریع

✅ مهارت‌های کنترل بال و مانورهای پیشرفته

کنترل دقیق بال در شرایط مختلف (لانچ، فرود، و کنترل در شرایط پروازی چالش‌برانگیز)

توانایی اجرای مانورهای ایمنی مانند بیگ ایرز (Big Ears)، اسپیرال دایو (Spiral Dive) و کنترل استال (Stall Control)

✅ مهارت‌های فرود دقیق (Top Landing & Spot Landing)

توانایی فرود در نقطه مشخص (Spot Landing)

تمرین فرود روی سطح شیب‌دار و تپه‌ای

۲. مدارک و گواهینامه‌های مورد نیاز

✅ دارا بودن گواهینامه سطح پیشرفته (Advanced Pilot License)

داشتن مدرک P4 یا P5 (بسته به سیستم آموزش کشوری)

تأییدیه از مربی معتبر و سازمان‌های هوانوردی

✅ گذراندن دوره‌های ایمنی و نجات (SIV Training)

آموزش و تمرین مدیریت شرایط اضطراری در آب یا زمین

شناخت و تمرین بازیابی از کولاپس (Collapse)، اسپین (Spin) و استال (Full Stall)

✅ داشتن مجوز پزشکی و سلامت جسمانی

معاینه پزشکی برای اطمینان از سلامت قلب، بینایی، و تعادل بدن

توانایی حمل وزن اضافی (وزن مسافر و تجهیزات)

۳. مهارت‌های ارتباطی و روانی

✅ توانایی برقراری ارتباط مؤثر با مسافر

آموزش نحوه توضیح فرایند پرواز و فرود به مسافر

داشتن مهارت‌های مدیریت استرس مسافر

✅ تصمیم‌گیری سریع و مسئولیت‌پذیری

توانایی مدیریت ریسک و جلوگیری از شرایط خطرناک

آمادگی برای کنترل موقعیت‌های غیرمنتظره در هوا

۴. تجهیزات مورد نیاز

✅ بال مخصوص تندم (Tandem Paraglider Wing)

دارای سرتیفیکیت استاندارد EN-B یا EN-C

مناسب برای وزن ترکیبی خلبان و مسافر

✅ هارنس تندم (Tandem Harness) با محافظ ایمنی

دارای Airbag یا Foam Protector برای افزایش ایمنی مسافر

✅ چتر کمکی (Reserve Parachute) مخصوص تندم

ظرفیت کافی برای وزن ترکیبی خلبان و مسافر

✅ رادیو و GPS برای ارتباط و ناوبری

۵. تجربه و ساعات پرواز مورد نیاز

✅ معمولاً برای ورود به آموزش تندم، نیاز به حداقل 100 تا 200 ساعت پرواز سولو است.

✅ برخی کشورها نیاز به حداقل 50 تا 100 پرواز بلند (High Flights) در شرایط مختلف دارند.

الف - ایمنی مسافر، ترافیک در هنگام برخاستن، top landing ترافیک در منطقه لند.

ب - محدود کردن زمان اتصال خلبان و پسنجر به بال.

ج - کارها را در لحظه مناسب انجام دهید، خلاصه، کوتاه، اما کامل، استفاده از کلمات صحیح، less is more.

مثالی از بریفینگ تیک آف در باد کم:

سه نکته مهم وجود دارد که باید برای برخاستن بدانید: ۱. شما باید بدوید. ۲. شما باید بدوید. ۳. شما باید ... بدوید.

این مانند یک شوخی به نظر می رسد اما ما ۳ مرحله در تیک آف خواهیم داشت.

۱. وقتی به شما می گویم بروید، شما - بسته به وضعیت تجهیزات، به پرواز در آمدن بال، مسافر و شرایط آب و هوا - سریع راه بروید، به نرمی بدوید.

سریع بدوید و زمانی که احساس می کنید کسی از پشت شما را می کشد، به معنی این است که بال (شکل گیری و بالا آمدن) گلایدر است.

۲. با قدرت به سمت جلو به دویدن ادامه دهید، ممکن است احساس کنید که به پرواز در آمده اید، ما هنوز پرواز نکرده ایم، به دویدن خود ادامه دهید حتی اگر پاهایتان برای لحظه ای از زمین جدا شد.

۳. در نهایت براحتی بال رو به جلو حرکت کرده و شما را بالا می برد. شتاب بگیرید، سریع بدوید، به دور دست نگاه کنید، گام های بزرگ و محکم بردارید.

هرگز ننشینید تا زمانی که من بگویم می توانید بنشینید، حتی اگر پای شما از زمین جدا شده باشد.

تا زمانی که نگفتم متوقف شوید) متوقف نشوید.

پس چه خواهیم کرد؟

همچنین

در چه زمانی بریفینگ فرود را انجام می دهید؟

در پرواز و زمانی که مطمئن هستید قبل از لند فرصت کافی دارید.

بریفینگ لندینگ را قبلاً نوشته و تمرین کنید تا در زمان ارائه شفاف و کامل باشد.

تکنیک:

تکنیک لانچ فوروارد ارجح بر تکنیک لانچ ریورز است تا زمانی که لانچ ریورز به طور مشخص ایمن تر باشد.

• لانچ ریورز خلبان می بایست برکها را به صورت صحیح (خریده نه دست به دست گرفته باشد) قبل از اینکه اقدام به تیک آف کند.

برای فرود اپروچ U ارجح است.

دستورالعملهای عملیاتی:

مسافر هرگز آگاهانه خطری نمی کند.

مسافر برای تفریح می آید، فقط اولین پرواز خود را به یاد داشته باشید، پاهای شما از زمین جدا شده، هیجان زیادی داشتید.

نیازی به مانورهای دیوانه وار برای تحت تاثیر قرار دادن مسافر نیست.

هر بار سانحه ای اتفاق می افتد، مسافر هزینه زیادی را می پردازد.

هر برخاستن یا فرود بد، هر مسافری که استفراغ می کند، تبلیغ بدی برای فعالیت پروازی شما است.

پرواز یک تصمیم بسیار شخصی است، چرا مسافر من می خواهد پرواز کند؟

آیا مسافران من خوشحال هستند؟ آیا آنها دوباره این کار را انجام می دهند؟

این جدول یک راهنمای گام‌به‌گام برای اجرای یک پرواز تندم پاراگلایدینگ است. پرواز تندم به حالتی از پرواز پاراگلایدر گفته می‌شود که در آن یک خلبان حرفه‌ای همراه با یک مسافر پرواز می‌کند. این مراحل برای افزایش ایمنی، کنترل بهتر پرواز و بهبود تجربه‌ی مسافر طراحی شده‌اند.

بررسی مراحل جدول:

۱. تصمیم‌گیری بر اساس شرایط آب و هوا و وضعیت مسافر

بررسی شرایط جوی، سطح استرس مسافر و آمادگی بدنی او برای پرواز.

این مرحله مهم است زیرا باید مطمئن شد که مسافر توانایی فیزیکی و روحی پرواز را دارد.

۲. تعامل با مسافر و توضیح تجربه پرواز

خلبان با مسافر ارتباط برقرار کرده و او را با تجربه‌ی پرواز آشنا می‌کند.

سوالاتی مانند چرا می‌خواهید پرواز کنید؟ چه انتظاری دارید؟ برای درک بهتر احساسات مسافر پرسیده می‌شود.

۳. آماده‌سازی برای پرواز و ارزیابی مسیر و شرایط

ارزیابی منطقه‌ی پرواز، چک کردن تجهیزات، برنامه‌ریزی برای فرود.

اطمینان از اینکه مسافر از لحاظ روانی و فیزیکی آماده است.

۴. بررسی تجهیزات و آماده‌سازی چتر نجات

چک کردن تمام تجهیزات و اتصالات پاراگلایدر، از جمله بندها، کارابین‌ها و چتر نجات کمکی.

مسافر باید متمرکز باشد و به خلبان گوش دهد.

۵. ارزیابی نهایی مسافر

ارزیابی مجدد میزان انرژی مسافر و توانایی‌هایش.

ایجاد حس امنیت در مسافر و همگام‌سازی او با فرآیند پرواز.

۶. آماده‌سازی برای تیک‌آف (شروع پرواز)

بررسی ۷ نقطه‌ی کلیدی تجهیزات مانند بندها، کارابین‌ها و چتر نجات.

تعیین لحظه‌ی دقیق تیک‌آف و بررسی مسیر حرکت.

تمرکز بر کلاسور و موانع احتمالی در مسیر.

۷. کنترل پرواز و مدیریت مسافر در طول پرواز

کنترل کلاسور، تنظیم سرعت و تصمیم‌گیری در حین پرواز.

برقراری ارتباط با مسافر برای حفظ آرامش و اطمینان او.

نتیجه‌گیری

این جدول به‌عنوان یک چک‌لیست برای خلبانان تندم طراحی شده است تا از تمامی جنبه‌های یک پرواز ایمن مطمئن شوند. توجه به هر مرحله به کاهش خطرات و افزایش لذت مسافر کمک می‌کند.

بریفینگ فرود در پرواز تندم پاراگلایدینگ

بریفینگ فرود بخش مهمی از پرواز تندم پاراگلایدینگ است که به اطمینان از یک فرود ایمن و کنترل‌شده کمک می‌کند. این مرحله معمولاً قبل از پرواز و در طول پرواز نزدیک به فرود انجام می‌شود تا مسافر آماده باشد و به درستی واکنش نشان دهد.

۱. توضیح قبل از پرواز (Pre-flight Briefing)

🔹 آماده‌سازی ذهنی مسافر:

خلبان باید مفهوم فرود نرم و ایمن را توضیح دهد.

تأکید شود که فرود می‌تواند مانند نشستن روی صندلی باشد یا در برخی شرایط نیاز به چند قدم دویدن باشد.

🔹 آموزش نحوه همکاری مسافر در لحظه فرود:

پای خود را بالا نگه دارد (مخصوصاً هنگام فرود روی زمین‌های نرم یا شیب‌دار).

در شرایط خاص ممکن است نیاز باشد مسافر چند قدم بدود تا تعادل حفظ شود.

دست‌ها را آزاد نگه دارد و به هارنس (Harness) چنگ نزند.

۲. توضیح در حین پرواز (In-flight Briefing)

🔹 نزدیک شدن به محل فرود:

خلبان باید به آرامی مسافر را در جریان روند فرود قرار دهد.

مسافر را تشویق کند که آرام باشد و به دستورات خلبان گوش دهد.

🔹 بررسی شرایط محل فرود:

ارزیابی وزش باد، موانع احتمالی، و جهت فرود.

انتخاب بهترین تاکتیک برای نشستن (Landing Strategy).

🔹 دستورالعمل نهایی برای مسافر:

"پای خود را بالا بگیر" (در صورت فرود نشسته).

"آماده دویدن باش" (در صورت نیاز به فرود ایستاده).

آرام و ریلکس باشد، به عقب تکیه دهد و بگذارد خلبان کنترل را در دست داشته باشد.

۳. اجرای فرود (Landing Execution)

🔹 انواع روش‌های فرود در تندم:

✅ فرود نشسته (Seated Landing):

در زمین‌های ناهموار یا چمنزار، مسافر باید پاهایش را بالا بگیرد تا روی هارنس بنشیند.

خلبان کنترل ترمز را به‌طور دقیق تنظیم می‌کند تا به آرامی روی زمین بنشینند.

✅ فرود ایستاده (Stand-up Landing):

در زمین‌های هموار و در باد مناسب، خلبان از مسافر می‌خواهد چند قدم بدود.

این روش ایمن‌تر است و کمتر باعث ضربه به تجهیزات یا بدن مسافر می‌شود.

🔹 کنترل سرعت و کاهش ضربه:

خلبان با کشیدن ترمزها (Brake control) به تدریج سرعت را کم می‌کند.

در لحظه مناسب، مسافر را راهنمایی می‌کند که نحوه فرود را اجرا کند.

۴. پس از فرود (Post-landing Debriefing)

🔹 اطمینان از سلامت مسافر

بررسی کنید که مسافر احساس خوبی دارد و آسیبی ندیده است.

در صورت نیاز، به او کمک کنید تا از هارنس جدا شود.

🔹 جمع‌آوری تجهیزات و بررسی شرایط

چک کردن تجهیزات، بال، و کارابین‌ها برای هرگونه آسیب احتمالی.

انتقال مسافر به نقطه امن و گفتگوی کوتاه درباره تجربه پرواز.

نتیجه‌گیری

🔹 بریفینگ فرود بخش کلیدی از پرواز تندم است که باعث می‌شود مسافر آمادگی بیشتری داشته باشد و با استرس کمتری فرود بیاید.

🔹 برقراری ارتباط مؤثر بین خلبان و مسافر در این مرحله حیاتی است.

🔹 اجرای صحیح تکنیک‌های فرود ایمنی را افزایش داده و تجربه‌ای لذت‌بخش برای مسافر ایجاد می‌کند.

مسافران سنگین وزن در پروازهای تندم پاراگلایدر، نیازمند توجه و ملاحظات ویژه‌ای هستند تا پروازی ایمن و لذت‌بخش را تجربه کنند. در زیر به نکات مهمی در این خصوص اشاره می‌کنیم:

محدودیت وزن:

• مهم‌ترین نکته، محدودیت وزن است. هر پاراگلایدر و هر خلبان، محدودیت وزن مشخصی دارند که نباید تجاوز شود. این محدودیت، هم شامل وزن مسافر و هم وزن خلبان می‌شود.
• قبل از پرواز، حتماً وزن خود را به خلبان اطلاع دهید. خلبان با توجه به این اطلاعات و محدودیت‌های پاراگلایدر، تصمیم‌گیری خواهد کرد.
• در صورت تجاوز از محدودیت وزن، پرواز انجام نخواهد شد. این موضوع به دلیل حفظ ایمنی پرواز و جلوگیری از هرگونه حادثه احتمالی است.

تجهیزات:

• تجهیزات مورد استفاده در پروازهای تندم پاراگلایدر، باید برای وزن مسافر مناسب باشد. صندلی، هارنس، و سایر تجهیزات باید تحمل وزن مسافر را داشته باشند.
• خلبان موظف است قبل از پرواز، تجهیزات را بررسی و از مناسب بودن آنها اطمینان حاصل کند.

آمادگی جسمانی:

• مسافران سنگین وزن، باید از آمادگی جسمانی نسبی برخوردار باشند. پرواز تندم پاراگلایدر نیاز به کمی فعالیت بدنی دارد و مسافر باید بتواند دستورات خلبان را به خوبی اجرا کند.
• در صورت وجود هرگونه مشکل جسمانی، حتماً قبل از پرواز با خلبان مشورت کنید.

هماهنگی با خلبان:

• مسافران سنگین وزن، باید در طول پرواز، هماهنگی بیشتری با خلبان داشته باشند. اجرای دقیق دستورات خلبان و اطلاع از شرایط پرواز، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.