روش های متداول تو را می توان به دو دسته اصلی هوا به هوا (aerotowing) و زمین به هوا تقسیم کرد. در مورد اول گلایدر از طریق یک هواپیمای میکرولایت را به هوا برده می شودکه البته شامل تویینگ پاراگلایدر نمی شود . در حالت دوم، وسیله نقلیه زمینی مانند ماشین یا قایق یا وینچ ثابت انجام می شود. همانطور که خواهیم دید، تو های  زمینی نیز به چندین نوع تقسیم می شوند که به آنها خواهیم پرداخت .

Aerotowing
با این تکنیک، از یک هواپیمای میکرولایت با رانش کافی و سرعت استال پایین به عنوان یدک کش استفاده می شود. یک ساز و کار ویژه برای هدایت نیروی کشش و در فاصله کوتاهی از گلایدر و در مسیر پیشرانه موتور استفاده می شود. لاین به یک رها کننده در انتهای فوق سبک با یک پیوند ضعیف به عنوان محدود کننده نیرو متصل است. بنابراین، خلبان فوق سبک (خلبان یدک کش) و همچنین  خلبان گلایدر یدک شده هر دو می توانند در مواقع اضطراری وسیله را رها سازی نمایند.

     تویینگ پاراگلایدر به دلیل عدم تطابق سرعت بین یک پاراگلایدر و اکثر سیستم های کشنده فوق سبک، رایج نمی باشد (اگرچه این کار در مواردی محدودانجام شده  است). یدک کشی با پاراموتور نیز که دارای سرعت پایینی است در تویینگ هوایی می تواند بسیار پر مخاطره باشد  زیرا نیروی یدک کش را نمی توان محدود کرد و احتمال انحراف و لاک اوت وجود دارد.

Static Line Towing
کلمه static به معنای حرکت نکردن است و ممکن است در اینجا نام اشتباهی به نظر برسد، اما در این مورد منظور ما این است که طول لاین در پروسه کشش تغییر نمی کند. با یک سیستم یدک کش استاتیک، یک خط به پشت ماشین یا قایق با قدرت کافی قلاب می شود. این خط به یک پیوند ضعیف و یک فشار سنج متصل می شود تا دائماً نیروی یدک کش را نمایش دهد. راننده سرعت خودرو را برای حفظ نیروی مناسب تغییر می دهد. این سرعت در بادهای مختلف متفاوت خواهد بود. خلبان هنگ گلایدر در یک یکشش استاتیک دارای افساری است که از بالای میله کنترل به طناب تو و سپس زیر لوله پایه به نقطه اتصال روی باسن او هدایت می شود. دلیل اینکه لگام زیر لوله پایه می رود این است که هرچه بالاتر می روید، زوایای لاین بیشتر و بیشتر به سمت پایین می رود. در نهایت لوله پایه را به پایین می کشد و اگر بالای میله قرار می گرفت شما را به شیرجه می برد. در برخی از سیستم‌ها از یک رهاسازی دوگانه استفاده می‌شود که به خلبان اجازه می‌دهد که در لحظه استارت کشش روی شانه ها باشد، سپس با بالا رفتن به کشش روی ناحیه لگن تغییر کند. این ترتیبات را بعداً مورد بحث قرار خواهیم داد. هنگام یدک کشی ایستا، خلبانان پاراگلایدر به یک رها کننده (با یک پیوند ضعیف) از طریق کارابین ها متصل می شوند . این یک سیستم ساده و موثر است که برای همه اشکال یدک کشی پاراگلایدرها کاربرد دارد. طول سیم بکسل و مسیر یا باند فرودگاه چیزی است که ارتفاع پرواز را تعیین می کند 

Retrieve or Pulley Tow

شکل دیگری از تکنیک استاتیک تو  در شرایطی که  که یک قرقره در انتهای باند قرار می گیرد   و وسیله نقلیه را قادر می سازد حین کشش به سمت گلایدر حرکت کند همانطور که در شکل نشان داده شده است. این امر به راننده وسیله نقلیه  اجازه می دهد تا خلبان را حین تو  به خوبی ببیند  زیرا او در نزدیکی زمین  در حال صعود است .