علاقه‌ی آدی گایسگر، خلبان پاراگلایدر، فیلمساز و عکاس، به سرزمین فراعنه از سن هشت سالگی شکل گرفته بود. جذابیت این تمدن باستانی زمانی به اوج خود می‌رسد که مارتین کمپف، خلبان دیگری، از پرواز برنامه‌ریزی‌شده‌اش در حریم هوایی اهرام مصر برای آدی تعریف می‌کند. تنها عده‌ی معدودی از خوش‌شانس‌ها این فرصت را دارند که از جمعیت گردشگران دوری کنند و با پروازی در ارتفاع، عظمت سازه‌های هزار ساله مصر را تحسین کنند. این دو خلبان، بی‌خبر از هیاهوی قاهره که آن‌ها را به وسعت بی‌پایان بیابان می‌کشاند، خود را در دل ماجراجویی‌هایی به سبک قصه‌های هزار و یک شب غرق می‌کنند. سفری در انتظار آن‌هاست که تضادهای سورئال را آشکار خواهد کرد.
فرار از هیاهو
هوای گرم صحرا و ارکستری از بوق ماشین‌ها و صدای بلند اذان از بلندگوی مساجد، آدی و مارتین را به محض ورود به قاهره در بر می‌گیرد، اما امروز فرصتی برای کشف پایتخت پر جنب و جوش نیست. این شهر هرگز نمی‌خوابد، اما برای خلبانان، شب در ساعت سه بامداد به پایان می‌رسد. هیجان پرواز در اطراف سازه‌های عظیم باستانی، آن‌ها را به مراتب بهتر از هر اسپرسویی بیدار می‌کند. اهرام ۴۵۰۰ ساله با تابش ملایم خورشید صبح، به آرامی می‌درخشند. پس از سه هفته انتظار طاقت‌فرسا برای دریافت مجوز پرواز آدی، باور کردن این که او و مارتین به زودی این عجبِ دنیای باستان را به تنهایی در اختیار خواهند داشت، برایشان سخت است. دو خلبان، بدون اتلاف وقت، خود را برای تیک آف با پاراموتورها آماده می‌کنند.
بین زمین و زمان
پاراموتورها غرش می‌کنند، کارابین ها تق تق بسته میشوند و باد، مناسب و بی‌نقص می‌وزد. تنها با سه قدم برداشتن روی شن، مارتین و آدی به بعدی خاص، صعود می‌کنند. احساس سورئالی به آن‌ها دست می‌دهد. حالا و تنها حالا است که آدی با دیدن اهرام از نمای نزدیک از پشت لنز دوربینش، عظمت خیره‌کننده‌ی این بناها را درک می‌کند. آن‌ها به آرامی دور اهرام چرخ می‌زنند و آدی از خود می‌پرسد که آیا می‌شود این منظره را زیباتر هم تصور کرد؟
بله صبح روز بعد نشان می‌دهد که می‌شود.
فردای آن روز حاله‌ای از مه غلیظ، اهرام را در برگرفته است. با طلوع خورشید، این مه به تدریج به پرده‌ای اسرارآمیز تبدیل می‌شود و در همان حال، خلبانان دوباره به آسمان برمی‌خیزند. گویی یک سراب است، دریایی از ابر به شکل غیرمنتظره‌ای ظاهر می‌شود و قله‌های این عجایب دنیا از دل آن بیرون می‌زنند. آیا این حقیقت دارد؟
«دیدن این منظره طبیعی با چشمان خودم و اینکه بتوانم به طور کامل از آن عکس بگیرم، نفس مرا در سینه حبس کرد. اینکه بتوانم این سازه‌های مرموز را از نمای هوایی ببینم، یک شانس و موهبت مطلق برای من است.»
آدی گایسگر
مثل برف در کویر
تاثیرات این تجربیات تماشایی، روحیه اکتشاف آدی و مارتین را بیدار می‌کند. با شور و شوقی که داشتند، همان شب برنامه‌های جدیدی می‌چینند: سفری ماجراجویانه در دل بیابان‌های وسیع مصر، به دور از ازدحام جمعیت.
یک ماه بعد بازمی‌گردند. به همراه راهنما و لندرور شان، با پیمایش هر کیلومتر بیشتر در سکوت کرکننده‌ی بیابان فرو می‌روند و جاده‌های آسفالته را پشت سر می‌گذارند.
با طلوع سپیده به توده‌های سنگی عظیم کویر سفید می‌رسند. با پاراموتور هایشان، مستقیماً میان سازه‌های آهکی سفید رنگ به پرواز درمی‌آیند. گویی در کویر برف باریده است، سنگ‌های خشک آن‌قدر سفید می‌درخشند. با پرواز در ارتفاع پایین بر فراز چشم‌اندازی بیابانی، تنوع شگفت‌انگیز طبیعت مصر برایشان آشکار می‌شود. میلیون‌ها سال پیش، این مکان بستر اقیانوس بوده است.
خیس در قلب کویر
در غروب، مارتین و آدی با راهنمای خود، تامر، دور آتش کمپ نشسته‌اند و از چای نعنا و شیرینی های محلی آن‌ها لذت می‌برند. برای گذراندن پنج روز در سراسر بیابان، آن‌ها فقط در واحه بحرین ضروری‌ترین وسایل را تهیه کرده‌اند، زیرا هدف این دو خلبان از سفر به مصر، اقامت در هتل‌های لوکس نبوده است. هر شب، این سه نفر کمپ ساده خود را در مکان متروکه‌ای برپا می‌کنند که تنها ردپای طبیعت بر آن نقش بسته است.
در این انزوای کامل، آن‌ها شاهد پدیده‌ای هستند که منطقه در ده سال گذشته تجربه نکرده است: باران. آدی و تامر با ناباوری می‌خندند، در حالی که مارتین با تعجب می‌پرسد که آیا واقعاً قطره‌ای باران را حس کرده است. نیم ساعت بعد، آن‌ها کاملاً خیس در وسط تاریکی مطلق بیابان زیر درخشان‌ترین آسمان پر ستاره‌ای که آدی تا به حال دیده است، ایستاده‌اند. باران نادر، تمام گرد و غبار را از هوا شسته است.
چالش صحرای سیاه
مصر سرزمینی سرشار از تضادهاست. گاه پر سر و صدا و گاه آرامشی مرگبار در آن حاکم است. در ۱۰۰ کیلومتری شمال کویر سفید، کویر سیاه قرار دارد که پس از هزاران سال فعالیت آتشفشانی شکل گرفته و بقایای گدازه‌های سیاه آن، نامش را به آن بخشیده است. این منطقه، مکانی چالش‌برانگیز برای پرواز، به ویژه برای تیک آف است. صخره‌های آتشفشانی تیز و برنده‌ای که در زمین ناهموار قرار گرفته‌اند، به طور قطع در هنگام عملیات تیک آف، لاین ها و پارچه‌ی پاراگلایدر را گیر می‌اندازند یا پاره می‌کنند. تیک آف ناموفق در این منطقه، هرگز اتفاق خوشایندی نخواهد بود. در همین‌جا است که تجربه چندین ساله‌ی این دو خلبان در کوهستان به کمک‌شان می‌آید و آن‌ها به آرامی در سکوت مطلق کویر سیاه محو میشوند، که بسیار شبیه به سطح مریخ است.
«فقط می‌توانستیم با یک بال آسان و مطمئن پرواز کنیم تا در صخره‌های آتشفشانی تیز گیر نکنیم. اما همین صخره‌های سیاه سخت هستند که باعث میشوند این منظره تا این حد زیبا باشد و نفس را در سینه حبس کند.»
آدی گایسگر
واحه
آن‌ها به خاطر اهرام به مصر آمدند و برای کویر آن دوباره بازگشتند. هنگامی که آدی و مارتین به واحه‌ی بحرین با سی هزار نفر جمعیت بازمی‌گردند، متوجه تضادهای شگفت‌انگیز این کشور میشوند. در میان نخل‌های خرما و چشمه‌های آب گرم در این چشم‌انداز گسترده‌ی بیابانی، آدی و مارتین تجربیات پنج روز گذشته‌ی خود را مرور می‌کنند. ماجراجویی هیجان‌انگیزی پر از عجایب طبیعی که هرگز حتی در رویاهای کودکی آدی هم به این زیبایی نبوده است.
«'تواضع خرمایی است که روی نخل ثروت نمی‌رسد.' این جمله‌ای است که هاشم، راهنمای ما، به ما گفت. چنین ماجراجویی‌هایی بارها و بارها به من یادآوری می‌کند که او چقدر درست می‌گوید.»
آدی گایسگر
آدی گایسگر
مارتین کمپف
مارتین به مدت ۳۰ سال خلبان پرشور پاراگلایدر بوده و برای تجربه‌های نو زندگی می‌کند. اشتیاق به دنیای ناشناخته‌ها همیشه او را به دنبال ماجراجویی سوق می‌دهد، فرقی نمی‌کند چقدر دور باشد. او خلاقیت و ابتکار بی‌نظیری دارد و ذهنش سرشار از ایده‌های جدید است.
آدی گایسگر
آدی از اوایل دهه ۱۹۹۰ با پاراگلایدر و پاراموتور پرواز می‌کند. از آن زمان به بعد، این عکاس و فیلمساز را اغلب می‌توان با پاراموتورش پیدا کرد.